Verzekeringsmakelaar en risico-adviseur Aon heeft minister Asscher op enkele tekortkomingen rondom de stelselwijziging Ziektewet en WGA gewezen.

Hierdoor ontstaan op verschillende vlakken een ongelijke uitgangspositie.

Aon pleit er bij de minister voor alle werkgevers in Nederland op 1 januari 2016 de mogelijkheid te bieden om te kiezen voor het eigenrisicodragerschap voor de WGA en de Ziektewet. Dan kunnen zij betere afwegingen maken én premiekosten besparen.

Eigenrisicodragerschap

Als gevolg van de Modernisering Ziektewet (Wet BeZaVa), kunnen Nederlandse werkgevers vanaf 1 januari 2016 ook voor de WGA-lasten van (ex-)werknemers eigenrisicodrager blijven of worden. Zij moeten dan uiterlijk 1 oktober 2015 een nieuwe garantieverklaring overleggen aan de Belastingdienst.

Aon adviseert de minister dit moment te benutten om twee belangrijke herzieningen door te voeren:

  1. het instellen van een vrije keuze voor het eigenrisicodragerschap van de WGA en de Ziektewet; en
  2. het afschaffen van de zogeheten ‘driejaarstermijn’. Hier zijn werkgevers aan gebonden wanneer ze kiezen voor het UWV.

Driejaarstermijn werkt verplichte winkelnering in de hand

Aon: het huidige systeem werkt verplichte winkelnering in de hand. Werkgevers kunnen ervoor kiezen om de risico’s van langdurig ziekteverzuim (WGA) zelf te dragen door eigenrisicodrager te worden, of onder te brengen bij UWV (publieke bestel).

Indien een werkgever terugkeert naar UWV, is deze verplicht daar drie jaar te blijven. Andersom is het wel mogelijk om te allen tijde van het eigenrisicodragerschap tussentijds over te stappen naar het UWV. Dit is volgens Aon een ongelijk speelveld.

Daar komt bij dat de huidige private verzekeringsmarkt voor de WGA sterk verschilt ten opzichte van de situatie ten tijde van de invoering van het eigenrisicodragerschap voor de WGA. Private verzekeraars geven over het algemeen enkel nog contracten af met een maximale verzekeringsperiode van één jaar.

Wanneer een bedrijf er dus voor kiest eigenrisicodrager te worden, dan heeft het slechts een maximale premiegarantie en –zekerheid van één jaar.

Beëindigen eigenrisicodragerschap WGA

Ook op een ander punt is het huidige stelsel volgens Aon niet eerlijk. Er zijn namelijk twee manieren om het eigenrisicodragerschap voor de WGA te beëindigen.

  1. Een werkgever die het eigenrisicodragerschap zelf bij de Belastingdienst intrekt, krijgt gedurende die drie jaren na deze beëindiging geen toestemming om weer eigenrisicodrager te worden.
  2. Het is echter ook mogelijk om het eigenrisicodragerschap te beëindigen door de verzekeraar de garantieverklaring te laten intrekken. In dit geval geldt de driejaarstermijn niet. In theorie kan deze werkgever dus het volgende moment, bijvoorbeeld een half jaar later, weer eigenrisicodrager voor de WGA worden.

Vrije keuze voor WGA en Ziektewet

Om deze ongelijkheid recht te trekken, pleit Aon ervoor dat het keuzemoment van 1 januari 2016 een moment wordt waarop alle werkgevers in Nederland de mogelijkheid hebben om te kiezen voor het eigenrisicodragerschap voor de WGA.

Ook wanneer in de drie jaar voorafgaand aan 1 januari 2016 het eigenrisicodragerschap door de werkgever zelf is beëindigd. Hetzelfde zou moeten gelden voor de Ziektewet.

Werkgevers doen er goed aan om de Ziektewet en de WGA gezamenlijk op te pakken. Doen zij dat niet, dan ontstaan er vanaf 1 januari 2016 situaties waarin iemand ziek uit dienst gaat en door UWV gere-integreerd zou moeten worden.

Maar na twee jaar ziekte komen medewerkers in de WGA terecht, waardoor de ex-werkgever verantwoordelijk wordt voor de re-integratie als hij eigenrisicodrager is voor de WGA.

Door ook voor de Ziektewet een vrij keuzemoment te creëren op 1 januari 2016, kan deze onwenselijke situatie worden rechtgetrokken.

Bron: Aon