Het is woensdagochtend zeven uur. Ik sta in mijn sportkleding en grote rugzak klaar om te vertrekken. Eerst naar de gym en dan door naar kantoor. Mijn man staat in onze keuken brood te smeren voor ons zoontje. Hij heeft net koffiegezet voor de bouwers die bezig zijn met ons huis. “Ik ben gisteren nog gaan sporten, ik squat al 95 kilo”, zegt de aannemer. HA!! “Dat is hetzelfde gewicht als ik squat.”

Vertrouwenspersonen zijn mensgericht en hebben sociale vaardigheden. Het zijn mensen om te vertrouwen, een belangrijke voorwaarde om deze rol te vervullen. Maar let op: niet alle personen die te vertrouwen zijn, zijn geschikt als vertrouwenspersoon.

Onderzoek wijst een opvallende trend uit: stoned op werk wordt namelijk in, maar ook buiten de hoofdstad lijkt steeds gebruikelijker.

De Arbowet verplicht werkgevers om medewerkers een veilige werkomgeving te bieden en beleid te voeren tegen pesten, seksuele intimidatie, discriminatie en agressie en geweld. Nu is het woord "beleid" nogal abstract en kan verward worden met bij wijze van spreken een bierviltje met daarop wat tekst in de onderste bureaula of in de kwaliteitsmap. Dat soort beleid gaat het verschil niet maken. Daarom spreek ik in dit artikel van "gedragen beleid". Daarmee bedoel ik dat je als organisatie bewuste keuzes maakt die je in woord én gebaar uitdraagt. Niet voeren van gedragen beleid kan leiden tot onnodig menselijk leed en hoge kosten. Niet alleen hebben medewerkers dan een verhoogde kans om blootgesteld te worden aan ongewenst gedrag op het werk, ook is het heel goed mogelijk dat managers en beleidsmakers dit vervolgens onvoldoende opvangen.