“Bah, deze Duitse pizza smaakt anders.” Ik kijk mijn zoontje aan met een mengeling van ongeloof en ongeduld. “Gast, dit is gewoon dezelfde pizza als thuis hoor.”
Dat zag hij toch echt anders. Mijn zesjarige is op vakantie net als mijn opa in een Chinees restaurant. Van dat “exotische” eten moest hij niets van hebben, dus bestelde hij friet met biefstuk.
Elk jaar ga ik samen met mijn zoontje op stedentrip. Vorig jaar was het Londen, dit jaar Berlijn. Ik vind het heerlijk om zo min mogelijk standaard toeristen dingen te doen. Zo leer je een stad kennen en ontdek je leuke straatjes, parken en alles wat een stad te bieden heeft.
Soms zou het goed voor me zijn om voor een caravan te zitten met een boek
We spelen oude videospelletjes in het Computerspiele Museum en gaan vliegeren op de Tempelhof. Soms zou het goed voor me zijn om voor een caravan te zitten met een boek, maar nieuwe plekken ontdekken en het ophalen van mijn voormalige gaming skills vind ik veel leuker.
De veranderingen in onze samenleving en het werk volgen elkaar steeds sneller op. Als mensen niet meegaan met deze ontwikkelingen, lopen ze het risico dat hun skills obsoleet raken. Obsoletie betekent het proces waarin we bepaalde vaardigheden verliezen, of dat ze hun waarde verliezen. Dit proces is te vergelijken met het overbodig raken van apparaten door technologische ontwikkelingen. Denk bijvoorbeeld maar eens aan het faxapparaat dat met de komst van email overbodig raakte.
Om te voorkomen dat onze skills obsoleet raken, is het belangrijk dat we het vermogen hebben continu bezig te zijn met leren van nieuwe skills, het levenslang leren.
Het is niet altijd makkelijk om mee te gaan met alle veranderingen
Het is niet altijd makkelijk om mee te gaan met alle veranderingen. Dat het soms spannend is, daar kan ik zeker over meepraten. Ik ben onlangs begonnen aan een nieuwe baan, promotieonderzoek en, oh ja, ook nog even een Premaster. Twee vingers in mijn neus? No way. Het is focus, hard werken en genoeg onzekere momenten. Logisch, want het zijn grote veranderingen die enorme impact hebben op mijn leven.
Ik kan je vertellen dat ik het net zo spannend vond toen ik in januari moest afzwemmen voor mijn zwemdiploma. Regelmatig denk ik: waar ben ik aan begonnen?! Dit dacht ik ook even tijdens onze vakantie in Berlijn.
Ik ben qua steden wel wat gewend. Je kunt me gerust in een stad droppen en ik weet me te redden. Dat is toch anders als je samen met een kind bent. Ik ben constant alert. De combinatie van alleen de zorg dragen, rekening houden met hem en de weg proberen te vinden, dat is niet makkelijk.
Zo staan we een half uur op een metrostation, omdat ik niet weet welke metro we moeten nemen. Mijn zoontje is moe en wil naar het hotel. Ik begrijp er helemaal niets van. De U3 zou naar Wittenbergplatz moeten rijden. Waarom staat Wittenbergplatz dan niet op het bord? Ik voel me op dat moment verloren in deze grote stad waar ik niemand ken en niets herken. Dan zie ik het… dit is de S-Bahn, niet de U-Bahn.
Blijf leren door je grenzen te verleggen
In Berlijn begin ik de functie van vaste patronen te waarderen. Op momenten van onbekendheid val ik het liefst terug op wat ik ken: ‘s ochtends trainen in de sportschool en een goede boekwinkel vinden. Voor mijn zoontje is dat tekenen en gerechten eten die hij kent. Doordat we vasthouden aan onze eigen patronen, kunnen we ons sneller aanpassen aan de nieuwe situatie. We ontdekken zelfs een fijn nieuw ritueel: elke avond samen zwemmen in het hotel.
We hebben veel plezier gehad tijdens ons avontuur in Berlijn. Nieuwe uitdagingen aangaan is goed voor je ontwikkeling. Blijf leren door je grenzen te verleggen. Ga naar plekken waar je niet snel komt en praat met mensen die je niet snel zou spreken. Als het erg spannend is, zoek dan houvast in dat wat je kent en prettig vindt. Het geeft je ruimte te freestylen.
Misschien dat ik volgend jaar iets nieuws probeer door voor de caravan te gaan zitten met een goed boek.
