Mijn zoon van zes heeft een crush op ‘Ice Age 3’.
In deze film gaat een Ellie, een hoogzwangere mammoet, met haar mammoetman Manny een vriend redden die net is meegenomen door een gevaarlijke dinosaurus.
Het is een hilarische film die veel herinneringen oproept aan de tijd dat je zelf misschien ooit hoogzwanger was.
Zo hebben Ellie en Manny een code afgesproken voor als de bevalling gaat beginnen. Ellie moet dan “perzikje!” roepen. Op het moment suprème is ze dat vergeten en roept, tot enorme hilariteit van mijn zoon, “ananasje!”.
De moed van de hoogzwangere Ellie is fenomenaal. Ze glijdt met gevaar voor eigen en ongeboren leven en passant even van een dinorug, laat zich middels karkassen vervoeren langs enorme ravijnen en gassige meren, en maakt heldere, intelligente beslissingen. Het doet je eigenlijk afvragen of je zelf niet eeuwig hoogzwanger zou kunnen zijn als dit de uitkomst is…
In de praktijk kom ik veel zwangere dames tegen. Dames waarbij de zwangerschap nog helemaal niet zo ver gevorderd is als bij Ellie. Die eigenlijk niet weten wat ze overkomt! Ineens is hun lijf niet meer van hun. Oké toegegeven, bij Ellie doet een kilootje of vijftig meer of minder er niet zo toe, maar ook hun geest lijkt te zijn vertrut.
Ze verschuilen hun wensen om te stoppen met werken achter goedbedoelde adviezen van buurvrouwen, vriendinnen en aanstaande oma’s. En dan bedoel ik niet de aanstaande moeders die vanaf dag één alles eruit kotsen wat ze tot zich nemen, een vreselijk nare aandoening waarbij voortdurende misselijkheid op het menu staat.
Ik geef ruiterlijk toe dat ik geen discussie op dit vlak aanga. Want wat vele aanstaande vaders al weten, het is gedoemd te mislukken. Ook de werkgever waagt zich hier niet aan. Zolang het maar zwangerschapsgerelateerd is en daarmee financieel gedekt, vinden zij het best.
Het gaat over vrouwen die gewend zijn hun zin te krijgen
Zo ook Maja. Een rustige dame van 26. In verwachting van haar eerste. Ze heeft wat last van rugklachten. Ze denkt dat het beter is als ze veel kan liggen. Of Hester, die gelezen heeft dat stress niet goed is voor de vrucht en er bij week achttien mee stopt. Of Khadya, die vindt dat ze vocht vasthoudt, dat kan nooit goed zijn.
Het moge klip en klaar zijn dat deze column niet gaat over vrouwen die een hoge bloeddruk, loslatende placenta’s en ander vreselijk naar lijden hebben moeten doorstaan. Het gaat over die vrouwen die gewend zijn om hun zin te krijgen. Want ja, ik geloof dat ze bestaan. Ik kijk uit naar ‘Ice Age 4’. Hierin moeten Ellie en Manny hun baby Peaches gaan opvoeden… Ellie, moeder der moeders.
