“Dit is een toch een online tijdschrift over bedrijfsgezondheid? Cases willen we. Feiten. Informatie. Harde cijfers. Duidelijke regels. Handleidingen. Uitgebreide beschrijvingen van hoe wij moeten handelen, hoe het in zijn werk gaat, hoe zo’n cliënt exact reageert. Wij willen het weten en wij willen het snappen.”
Degenen die dit weleens hebben gedacht bij het lezen van mijn stukjes geef ik het advies om daar dan nu maar helemaal mee op te houden. Met dat lezen dan.
De gedachten mogen ze houden. Die zijn van u. Voor degenen die toch door willen lezen, zal ik de onthulling doen waarom ik juist deze stukjes schrijf.
Die schrijf ik bewust op deze manier, omdat ik een wel heel breeeeeeeeeeeeeeeeeede kijk op bedrijfsgezondheid heb en ernstige twijfels heb bij een versmalde blik daarop.
Bedrijfsgezondheid.
Je zou dan denken dat het erom gaat dat het bedrijf gezond is. Dat er zieke mensen rondlopen, is niet erg. Als het bedrijf maar gezond is. Daar begint het al bij mij, daar klopt iets niet. Het gaat toch om die mens?
Welke mens dan?
Tja, de werknemer natuurlijk, want die is ziek. Die verstoort de boel. Heeft geen zin. Is ongemotiveerd, wil meer salaris en maakt ruzie met iedereen. Daar zou ik dan heel graag een ander mens tegenover willen zetten. Letterlijk.
U.
Want na twintig jaar in dit vak durf ik zo langzamerhand te stellen dat – willen wij überhaupt ons vak fatsoenlijk uitoefenen en onze bedrijfsdoelstellingen halen – wij in staat moeten zijn naar onszelf te kijken. Of u nu re-integratiemedewerker, bedrijfsarts, arbeidsdeskundige, personeelsfunctionaris, coach, leidinggevende, casemanager of wat dan ook bent in uw bedrijf. En wat uw bijdrage ook is aan de mens in zijn rol als werknemer.
Het gaat om ú en het gaat vooral over ú deze stukjes. U bent de sleutel tot succes. U staat letterlijk aan de poort van een bedrijf waar werknemers gezond zijn en blijven. U wijst hun de weg.
En blinde mensen kunnen moeilijk wijzen.
Een poosje terug was ik in gesprek met een casemanager van het UWV en we raakten aan de praat over ons werk. Hij vond zichzelf goed in zijn werk. Echt goed. Helemaal overtuigd van zijn kunnen en succes. Waarop ik hem de vraag stelde wat maakte dat hij dacht dat hij zo goed was. “Ik heb veel mensenkennis”, was zijn trotse antwoord.
‘Tja’, dacht ik, ‘dat is nu precies jouw probleem. Jij denkt dat je het moet hebben van kennis. Kennis over anderen. Maar wat jij ontbeert, is inzicht in jezelf. Daar ligt de sleutel van succes in dit vak’.
Je neemt jezelf altijd mee in je werk en hoe beter jij jezelf kent, hoe zuiverder je kunt werken en hoe beter je op integere wijze je doelen, samen met die ander, kunt bereiken.
Daarom, beste lezer, presenteer ik me als een randdebiel om u daarmee de stille boodschap mee te geven dat we – in welke rol dan ook – een bijdrage kunnen leveren aan de ontwikkeling van de ander en dat een heldere spiegel daarbij een onontbeerlijk instrument is.
Cases gaan meestal niet over de ander. Vakmanschap heeft niets te maken met kennis over anderen.
Alles heeft met uzelf te maken. Het gaat over ú.
De columns van Wilma de Haas zijn in 2014 gebundeld en uitgegeven onder de titel ‘K-Therapie’. Het boek is te bestellen via o.a. Bol.com
