De Arbowet verplicht werkgevers om medewerkers een veilige werkomgeving te bieden en beleid te voeren tegen pesten, seksuele intimidatie, discriminatie en agressie en geweld. Nu is het woord "beleid" nogal abstract en kan verward worden met bij wijze van spreken een bierviltje met daarop wat tekst in de onderste bureaula of in de kwaliteitsmap. Dat soort beleid gaat het verschil niet maken. Daarom spreek ik in dit artikel van "gedragen beleid". Daarmee bedoel ik dat je als organisatie bewuste keuzes maakt die je in woord én gebaar uitdraagt. Niet voeren van gedragen beleid kan leiden tot onnodig menselijk leed en hoge kosten. Niet alleen hebben medewerkers dan een verhoogde kans om blootgesteld te worden aan ongewenst gedrag op het werk, ook is het heel goed mogelijk dat managers en beleidsmakers dit vervolgens onvoldoende opvangen.

De enige reden die Pieter de Jongh nog kan verzinnen voor de absurde hoeveelheid vuurwerk die is afgestoken, is de stille hoop dat als de rook van het vuurwerk om je hoofd is verdwenen, de wereld echt anders is dan het jaar dat net in rook is opgegaan. We voelen ergens dat de veranderingen snel gaan, of in ieder geval sneller dan vroeger, want digitalisering enzo en veel schakelen, en geen privacy meer. Maar de feiten zijn anders. Alles blijft hetzelfde

Mensen met een burn-out zijn juist veel te lang sterk geweest. Ze gaan over hun grenzen heen om aan alle verwachtingen te voldoen.

Als je werkdruk wil aanpakken in je organisatie, moet je eerst weten waar je mee te maken hebt. Hoe doe je dat dan?