Een werknemer, die tijdens zijn woon-werkverkeer rijdt in een ambulance van zijn werkgever, veroorzaakt een ongeluk en loopt blijvend letsel op: een hersenkneuzing met een halfzijdige verlamming, een ernstige achteruitgang van het gezichtsvermogen en substantieel orthopedisch letsel.
De werknemer stelt de werkgever aansprakelijk voor alle geleden en nog te lijden materiële en immateriële schade, maar de werkgever is het daar niet mee eens. In de daarop volgende procedure stelt de rechter de werknemer in het gelijk.
Onverplicht gebruik
De vraag doet zich voor of een werkgever aansprakelijk kan zijn als het gaat om normaal woon-werk verkeer. In dit specifieke geval heeft de werknemer onverplicht gebruik gemaakt van de ambulance van werkgever.
De rechter oordeelt dat het woon-werk verkeer op één lijn gesteld kan worden met het uitvoeren van de opgedragen werkzaamheden, omdat de werknemer die dag nooddienst heeft gehad en dus op elk moment oproepbaar.
Hoewel het ongeluk door de werknemer is veroorzaakt, acht de rechter hem daarvoor niet aansprakelijk omdat er geen sprake is geweest van “opzet” of “bewuste roekeloosheid”.
Verder is het in zijn algemeenheid zo dat deelname aan het verkeer in een werksituatie nu eenmaal een bepaald risico in het leven roept waardoor een werkgever al snel aansprakelijk is. Het verweer van werkgever faalt dus op dit punt.
Verzekering
Verder verschillen beide partijen van mening over de hoogte van de aansprakelijkheid. De werkgever vindt dat hij afdoende verzekerd is. Zijn collectieve ongevallenverzekering heeft een maximale dekking van zo’n € 30.000,–, terwijl de schade die de werknemer vordert bij elkaar zo’n € 950.000,– bedraagt.
De rechter komt tot de conclusie dat een ongevallenverzekering met een dergelijke beperkte dekking niet als adequaat is aan te merken. De werkgever handelt daarmee niet als “goed werkgever” en wordt daardoor aansprakelijk gehouden voor het complete schadebedrag van werknemer.
Bron: Rechtbank Roermond 16 januari 2013, LJN: BY8751
