Nederlanders behoren weer eens tot de gelukkigste bewoners van Europa, en zelfs van de wereld. Het zal toch niet waar zijn. Ik ken best wel een paar gelukkige mensen, maar waar woont de rest?
Of is het zo dat het gebruik van GHB nu zover verspreid is, dat we het terug gaan zien in de grote getallen. Er is namelijk een toenemend gebruik op het platteland. Na de biercaravan, nu de Pillenkuil en de Trip-hangplek, daar… onder de brug bij het slootje…
Ik ken ook wel wat bedrijven waar flink aan de pillen wordt gezeten, in de vrije tijd natuurlijk.
De suikertaks rukt ondertussen op. Zoete zaken worden duurder, ‘gezonde’ worden goedkoper. Dat werkt, blijkt in Mexico. Men koopt minder zoetigheid. Ongelooflijk, maar waar: maak iets duurder en het verkoopt minder vaak. Werkt bijna altijd, behalve bij Apple dan.
Terwijl de Mexicanos zouden kunnen genieten van heerlijke Taco’s en kip met pure chocoladesaus (zéér gezond), vreten ze de hele dag zoete koekjes, door McDonald’s gezoete burgers en veel, heel veel vruchtensapjes. Het lijken wel Nederlanders.
Die sapjes zijn dus niet zo gezond als we ooit dachten. Nauwelijks ontworsteld aan drie glazen melk per dag (dat kan dus overigens weer wel!) en iedereen was net overgestapt op smoothies, blijken vruchtensapjes gewoon vermomde suikerklontjes!
Maar wie bepaalt nu eigenlijk wat gezond is? De meeste informatie over voedsel komt van wetenschappers, alternatieve genezers en de voedselindustrie. Geen van allen zijn geloofwaardig. Waarom weten dokters weinig van gezondheid? Omdat dokters hebben geleerd van klachten uit te gaan, niet van gezondheid. U komt bij de dokter. Wat denkt uw dokter?
Stap 1: uw klacht?
Stap 2: is er een levensbedreigende toestand?
Stap 3: zo ja: handelen! Zo nee: hoe noem ik het? (ziekte); het gaat bijna altijd vanzelf over maar laat ik stap 4 doen.
Stap 4: behandelen, of: dóórzoeken tot ik wat gevonden heb.
Stap 5: de klacht/ziekte is (deels vanzelf) overgegaan.
En dat in tien minuten. Geen woord over gezondheid. Geen tijd, geen inzicht. Wetenschappers, nee de lezers van wetenschap, hebben de neiging resultaten van onderzoek direct door te vertalen naar individuen. Als bij 1.000.000 mensen blijkt dat roomboter uiteindelijk tot minder hersenbloedingen leidt, dan wordt het advies gegeven om toch vooral weer roomboter te gaan eten (dat mocht eerst niet, want dierlijk vet!).
Vergelijkbare methodes worden door alternatieve genezers en eetgoeroes gebruikt. De redenering is als volgt: als uit onderzoek blijkt dat vitamine C goed is voor de bestrijding van vrije radicalen – en vrije radicalen een rol hebben in kankerontwikkeling – en dat je dus (!) minder kanker zou kunnen krijgen als je vitamine C op orde is, dan moeten we vooral veel vitamine C gaan eten. En omdat broccoli veel vitamine C bevat, moeten we veel broccoli eten, zodat we minder kanker krijgen. Logisch toch?
Was het maar zo eenvoudig. Er is weinig verband tussen u en die 1.000.000 mensen. En er is weinig verband tussen wat u vanavond eet en uw gezondheid op langere termijn.
Toch voelen we intuïtief aan dat ons eten en drinken belangrijk is. Hoe kom je anders aan je energie en je bouwsteentjes? Dus waarom zou je niet verstandig eten? Het gaat om jezelf tenslotte. Omdat we niet zo verstandig zijn misschien? En wat is dan verstandig?
Een stapje verder nog: nu we zo gelukkig blijken te zijn (als groep dan hè, uzelf hoeft helemaal niet gelukkig te zijn!) en nu we zo veel GHB enzo gebruiken, en we uiteindelijk misschien maar beter gewoon kunnen eten wat we willen, wat is dan vitaliteit? Wat is een vitale werknemer?
Ik denk dan altijd aan Stephen Hawking. Deze beroemde natuurkundige is al jaren ernstig ziek. Hij is een briljant wetenschapper en denker die op het eerste gezicht weinig kan. Is hij een vitaal medewerker? Ik denk het wel; hij is erg goed in wat hij doet en wordt alom gerespecteerd. Vitaal en toch ernstig ziek, het kan.
De meest voorspellende vraag naar werkvermogen en gevaar voor toekomstige uitval uit het werk, is de vraag of iemand zichzelf hoog inschat (“ik geef mijzelf in mijn werk nu een 8”) en of hij denkt hoe groot de kans is dat hij over vijf jaar nog dit werk goed aankan (“ik denk een 8”). Zo gemakkelijk is het!
Dat is onafhankelijk van wat u eet, maar wel weer afhankelijk van uw geluksgevoel. Helaas is geluksgevoel weer niet zo goed beïnvloedbaar, ook al zeggen vele goeroes het tegendeel.
Dus ik stel voor dat u zich vitaal voelt, als u denkt dat u vitaal bent. Dat weet u immers zelf het beste. Denkt u dat u niet vitaal bent, kijk eens wat u eraan kunt doen. Misschien wel niets, misschien ook wel. Doe er dan wat aan. Doe je het niet, dan ook niet klagen.
Wantrouw elk verslag over weer een onderzoek over leefwijze of vitaliteit. Eet en drink bescheiden, waarschijnlijk is dat wel goed. Geluk is toeval en jezelf af en toe voor de gek houden… Ziehier mijn recept voor de vitale werknemer van 2016!
